تــَمآم هوآ رآ بو مـے کشم 
چشم مـےدوزم 
زل مـے زنم… 
انگشتم رآ بر لبآטּ زمیـטּ مے گذآرم: 
” هــــیس… 
!مـے خوآهم رد نفس هآیش بـﮧ گوش برسد…!” 
امآ…! 
گوشم درد مـےگیرد از ایـטּ همـﮧ بـے صدآیـے 
دل تنگـے هآیم را مچالـﮧ مـے کنم و 
پرت مـے کنم سمت آسمآטּ! 
دلوآپس تو مـے شوم کـﮧ کجآے قصـﮧ مآטּ سکوت کرده ایـے 
کـﮧ تو رآ نمـے شنوم...